ถึงเวลาเปลี่ยน นายกสมาคมผู้เลี้ยงแพะแกะไทย แล้วหรือยัง

rom_dee

ตอนที่๒ เสียงครวญที่ควรย้ำคิด

“คนละทาง คนละอย่าง
คนละอุดมการณ์ แต่ก็มีจุดหมายเดียวกัน
เป็นเรื่องราวของชาว.. บ้างก็รู้กันอยู่แก่ใจ
บ้างก็ฝันกันไป แต่จงจำไว้ก่อนจะสาย
อย่าให้ใครมาสนตะพาย”

เอาเนื้อเพลงมาเขียนเล่นๆ ไม่อยากให้เคลียดกัน

คำเตือน สื่อทุกสื่อ ควรใช้วิจารณญาณในการรับชมและรับฟัง

rom_dee

ตอนที่๔ ธรรมะสอนใจของท่าน ว.วชิรเมธี

(เพียงอยากให้หยุดคิดว่าตัวเองเป็นแบบไหน)

ว่าด้วยคนโง่ คนฉลาด และคนเจ้าปํญญา

- ว่าด้วยการอยู่กับความทุกข์
คนโง่  มัวอดทนกับทุกข์ เมื่อทุกข์ใจก็ไม่กล้าตัดสินใจ จากสิ่งที่ทำให้ทุกข์ จึงต้องทนเจ็บใจตลอดไป สะบักสะบอม
คนฉลาด  มักหนีทุกข์ เมื่อทุกข์ใจก็กล้าตัดใจจากสิ่งที่ทำให้ทุกข์ จึงโล่งใจไปเรื่อยๆ ตราบที่ตัดได้และ ต้องเปลี่ยนแปลงร่ำไป
คนเจ้าปัญญา  ทำลายเงื่อนไขของทุกข์ ทำใจให้ไม่เจ็บในทุกข์ จึงไม่ต้องตัดต่อใจอีกต่อไป ใจจึงเป็น ปกติเย็นอยู่ อยู่กับทุกข์ได้โดยไม่ทุกข์

- ว่าด้วยความยิ่งใหญ่
คนโง่  เห็นว่าตนยิ่งใหญ่ จึงจมอยู่ในตัวตนอันกระจ้อยร่อย ท่ามกลางเอกภพอันไร้ขอบเขต
คนฉลาด  เห็นว่าธรรมชาติยิ่งใหญ่ หวาดกลัว และ เทิดทูนธรรมชาติ ส่วนใดที่ตนเข้าไม่ถึงจึงโยนไว้ในอุ้งหัตถ์ของภูติผีและพระเจ้า
คนเจ้าปัญญา   เห็นว่าความบริสุทธิ์ยิ่งใหญ่ เพราะทั้งตน ธรรมชาติ และวิญญาณทั้งหลาย ล้วนมีเป้าหมายสูงสุดที่ความบริสุทธิ์

rom_dee

- ว่าด้วยปฎิสัมพันธ์
คนโง่  ชอบเอาเปรียบคนอื่น จึงได้ประโยชน์ตนสั้ ๆ แต่เสียคนรัก และความศรัทธา
คนฉลาด  ชอบยอมเสียเปรียบคนอื่น จึงได้คนรักและความศรัทธา แต่ขมขื่นในใจตน
คนเจ้าปัญญา  ชอบบริหารประโยชน์สุขทุกฝ่าย จึงเป็นสุขใจ ได้คนรัก ความศรัทธา และสถาปนาระบบ ประโยชน์อันยั่งยืน

- ว่าด้วยความผิด
คนโง่  เห็นแต่ความชั่วร้ายของคนอื่น และโยนความผิดให้ผู้อื่นอยู่เรื่อย เป็นการทำมิตรให้กลายเป็นศัตรู ชีวิตจึงอยู่ในท่ามกลางอันตราย
คนฉลาด  เห็นแม้ความชั่วร้ายในตนเอง จึงกล้ายอมรับความจริง และแก้ไขตัวทำให้ตนดีขึ้น ทำให้แม้ ศัตรูก็ยอมรับได้มากขึ้น ชีวิตจึงเจริญและผาสุกโดยลำดับ
คนเจ้าปัญญา  เห็นความชั่วร้ายสากล จึงเข้าใจ ทุกคนในทุกสถานการณ์ เห็นสัดส่วนการบริหารคนที่ เหมาะสม โดยไม่ทำร้ายคน แต่จะทำลายความชั่วสากลให้สิ้นไป จึงสนุกสนานในการบริหารเรื่อยไป

rom_dee

- ว่าด้วยการปกครอง
คนโง่  คิดปกครองคนอื่น ขณะที่ตนก็คือคนๆหนึ่ง จึงไม่อาจปกครองใครได้แท้จริง การทรยศจึงเกิดขึ้นเนืองๆ
คนฉลาด  คิดประสานกิเลสและคุณธรรมของคน จึงลงตัวตราบที่กิเลสไม่กำเริบและคุณธรรมไม่เสื่อม เมื่อกิเลสกำเริบหรือคุณธรรมเสื่อมก็แตกร้าวเนือง ๆ
คนเจ้าปัญญา  คิดยกระดับปัญญาและความบริสุทธิ์ของคน เมื่อปัญญามากและความบริสุทธิ์ถึงที่สุด ทุกคน จะจัดตนเข้าฐานะหน้าที่อันเหมาะสมเอง จึงไม่ต้องพยายามปกครองกันอีก

- ว่าด้วยการบริหารสถานการณ์
คนโง่  ชอบเข้าสู่สถานการณ์ที่ควบคุมไม่ได้ เป็น ความเสี่ยงอย่างยิ่งของชีวิต ความสำเร็จจึงแขวนอยู่บนความประมาท
คนฉลาด  ชอบเข้าสู่เฉพาะสถานการณ์ที่ควบคุมได้ จึงมีสถานการณ์เพียงน้อยนิดที่เหมาะสม ชีวิตมีความ เสี่ยงต่ำ แต่สำเร็จเพียงเล็กน้อย
คนเจ้าปัญญา  บริหารความเสี่ยง ควบคุม ปรับ จุดหมุน กระจาย สลายทุกความเสี่ยง เมื่อเข้าสู่ สถานการณ์ใด ก็เหนี่ยงนำแล้วปล่อยวาง บริโภคคุณค่า แล้วคายกากภัยทิ้งจึงสำเร็จได้ง่ายแม้ในความยากอย่าง

rom_dee

- ว่าด้วยความรักสัมพันธ์
คนโง่  ชอบขอความรักและความเห็นใจ แต่มักได้รับความสมเพชตอบแทนเป็นประจำ
คนฉลาด  ชอบให้ความรักความเข้าใจ และมักได้รับความหวังพึ่งพิงตอบเนือง ๆ
คนเจ้าปัญญา  ชอบให้ปัญญาที่จะให้ทุกคนรัก และเข้าใจตนเอง จึงได้รับความนับถือ และความมีบุญคุณตอบแทนเสมอ

- ว่าด้วยคนดีและคนชั่ว
คนโง่  เห็นคนดีว่าชั่ว เห็นคนชั่วว่าดี ชีวิตจึงประสบภัยใหญ่หลวง
คนฉลาด  เห็นคนดีว่าดี เห็นคนชั่วว่าชั่ว ชีวิตจึงต้องระมัดระวัง หลบหลีกเลือกเฟ้นเป็นพัลวัน
คนเจ้าปัญญา  เห็นคนดีว่าไม่ดีจริง เห็น คนชั่วว่าไม่ชั่วจริง จึงไม่ยกย่องผู้ใดและไม่เหยียบ ย่ำใคร แต่บริหารทุกคนไปสู่สภาวะที่ประเสริฐ กว่าที่เขาเป็นได้เสมอ

rom_dee

- ว่าด้วยความทุกข์และความสุข
คนโง่  เห็นทุกข์เป็นสุข จึงรักษาทุกข์ไว้ด้วยสำคัญว่าเป็นสุข หรือน่าจะนำสุขมาให้ ยิ่งรักษาก็ยิ่งทุกข์ จึงระทมร่ำไป
คนฉลาด  เห็นทุกข์เป็นทุกข์ แล้วต่อสู้อยู่ในท่ามกลางความทุกข์ ยิ่งพยายามก็ยิ่งพบความไม่น่าพอใจจึงท้อแท้เรื่อยไป
คนเจ้าปัญญา  เห็นทุกข์โดยความเป็นของไร้สาระ จึงโยนทิ้งไปเสีย จนเป็นอิสระ โปร่งเบาสบายยิ่งนัก

- ว่าด้วยการปรนเปรอ
คนโง่  เอาแต่ใจตนเอง จึงได้รับความ สะใจเป็นผล และความรังเกียจเป็นรางวัล
คนฉลาด  เอาใจคนอื่น จึงได้รับ ความลำบากเป็นผล และความรักเป็นรางวัล
คนเจ้าปัญญา  ไม่เอาทั้งสองอย่าง แต่เอา สัจจะที่ก่อให้เกิดประโยชน์สุขทุกฝ่ายเป็นที่ตั้ง จึงได้รับคุณค่าเป็นผล และได้รับศรัทธาเป็นรางวัล

rom_dee

- ว่าด้วยความบ้า
คนโง่  เมาคำพูด จึงประคองสติไม่อยู่ พลั้งพูดพล่อยบ่อยๆ สร้างกรรมและศัตรูมากมาย
คนฉลาด  บ้าความคิด เขม่าเต็มขมอง จึงเต็มไปด้วยจิตหลอน สร้างมายาหลอกตนและคนอื่นมากมาย
คนเจ้าปัญญา  บ้าความสงบ จึงพบสติ เต็มตื่น รู้อยู่เป็นหลักให้ตนและคนอื่นได้

- ว่าด้วยการบริหารสิ่งเร้า
คนโง่  มักไหลตามสิ่งเร้าที่เข้ามายั่วเย้า จึงแปรปรวนไปไม่รู้จบ
คนฉลาด  มักปฏิเสธสิ่งเร้าที่เข้ามายั่วเย้า จึงเป็นตัวของตัวเองอย่างมาก แต่คับแคบอย่างยิ่ง
คนเจ้าปัญญา  นิยมบริหารสิ่งเร้าที่เข้ามา ยั่วเย้า จึงสามารถกลั่นหาประโยชน์สูงสุดจากทุกสิ่งในทุกสถานการณ์

rom_dee

- ว่าด้วยความจริงจัง
คนโง่  เห็นปรากฏการณ์ต่างๆ ในชีวิต เป็นเรื่องจริงจังจึงเครียดแทบบ้า
คนฉลาด  เห็นปรากฏการณ์ต่างๆ ในชีวิต เป็นเรื่องเล่นๆ จึงสนุกสนานไร้สาระ
คนเจ้าปัญญา  เห็นปรากฏการณ์ต่างๆ ในชีวิตเป็นตัวเร่งวิวัฒนาการ จึงรุ่งเรืองรวดเร็ว

- ว่าด้วยการขจัดความชั่วร้าย
คนโง่  ยอมทำชั่วหนึ่งเพื่อแก้ปัญหาหนึ่ง จึงได้รับแต่โทษทุกข์ฑัณท์ ทับถมทวีคูณ
คนฉลาด  ย่อมทำดีแม้หลายอย่าง เพื่อแก้ปัญหาหนึ่ง จึงได้รับความสุขสันต์ หลังเหน็ดเหนื่อยหนักหนา
คนเจ้าปัญญา  ย่อมทำบริสุทธิ์เพื่อหลุดจากสารพันปัญหา จึงได้รับความเบิกบานนิรันดร์

rom_dee

แล้วคุณล่ะ อยากเป็นแบบไหน